Cómo sobrevivir a los 3 primeros meses después del parto

Nadie te avisa. Ocurre. Llega de golpe. Pensabas que el parto lo culminaba todo. Luego solo sería cuestión de disfrutar de tu bebé. No te habías preparado para esto. No habías leído sobre ello. La sociedad lo esconde.

Y ahora te encuentras tu, con tu recién nacido en brazos. En tu casa, acompañada por tu pareja que no llega a comprender que te pasa. Porqué lloras por cualquier cosa. Porqué no quieres visitas. Porqué no quieres que nadie toque a tu bebé.

El postparto, el gran olvidado. Ese período de la vida en que tus hormonas estarán a flor de piel, más que nunca. Ese período de tu vida en que te convertirás en una poderosa mamífera que poco podrá razonar, sino sentir.

El postparto, tan duro, tan intenso y poderoso. Tan primal, animal, salvaje. Sacará lo mejor y peor de ti. Sentirás miedo y pérdida. Ya no eres quien eras, jamás volverás a serlo. Ahora eres otra, mejor seguro, pero te sientes perdida y en un cuerpo y una mente que no conoces.

A veces querrás huir. Otras encerrarte con tu cría. El postparto removerá toda tu esencia. Todo tu ser.

No sabes ni cómo pero las horas pasan y no llegas a nada más que a poder alimentar a tu cría. No sabes cuándo ni como ducharte, tu bebé te reclama a todas horas. Ya ni menciono la casa, la ropa, las compras, visitas…

¿Y como sobrevivir? Te preguntas…

Déjate llevar, escucha tu instinto, tu intuición. Abraza fuerte a tu bebé, no te separes de él. No escuches opiniones ajenas ni consejos que no hayas pedido.

Rodéate sólo de familia o amigos de confianza. Los que no te juzgan y opinan. Los que ayudan con la casa y te traen comida. Los que no esperan visitas de té mientras se turnan para coger en brazos al bebé. Haz tribu.

Esta sensación suele cambiar pasados los tres primeros meses de vida del bebé. Cuando empezáis a conocernos bien. Cuando te sientes cómoda con la lactancia. Cuando tienes a mano sus rutinas. Cuando las hormonas empiezan a armonizarse. Cuando el cuerpo empieza a recuperarse. Pero sobretodo cuando tu te sientes a gusto con tu nuevo yo.

Has renacido, como madre. Ya no eres quien eras. Eres otra. Eres tu. Jamás volverás a ser la de antes. Y es que ya no podrías volver a serlo. No luches contra ello, vívelo y siéntelo en cada poro de tu piel. Estos instantes, aunque duros e intensos, jamás volverán.

Lacey Barratt Photography

You Might Also Like

12 Comments

  1. Andra

    Tal cual!precioso! Muchas gracias

    1. Laia Casadevall

      Gracias a ti por comentar, un abrazo!

  2. Ayleen

    Es lo más bonito y real que he leído nunca.
    Maravilloso.
    He llorado.
    Realidad pura y dura.
    GRACIAS por escribirlo.

    1. Laia Casadevall

      Gracias por comentar, un abrazo!

  3. Beatriz

    Mi bebé tiene ahora tres meses y medio y me han emocionado mucho estas líneas…. no lo hubiera podido describir mejor. Enhorabuena por tu blog!!!

    1. Laia Casadevall

      Muchas gracias y felicidades ❤️

  4. Maia

    Me sentí reflejada con cada palabra. Se lo mostré al papá de mi bebé de tres semanas y se sorprendió por lo certero del relato. Gracias!

    1. Laia Casadevall

      Un abrazo, gracias!

  5. Jessica Rueda

    Como alguien puede describir tan bien, tan acertado, tan cercano a lo que he sentido, siento y sentiré.
    Gracias a leer tus artículos hoy no me siento sola, no me siento rara, no me siento diferente.
    Me siento feliz con mis hijos, con mi faceta de madre y con mi nueva vida (juntos a mis tres amores y mi gran acompáñeme en la vida)
    Gracias Laia, por seguir luchando por que el embarazo, el parto y el postparto se normalice como lo que es UN PROCESO NATURAL, en el que nuestro instinto nos habla y nos dice lo que necesitamos.GRACIAS a leerte hoy ya no me siento RARA, me siento natural.(y si soy rara, me gusta 🙂😃)

    1. Laia Casadevall

      Cuánto me alegro de que te haya podido ayudar! Un abrazo grande ❤️

  6. Anna

    Tinc una preciosotat d’1 mes i mig, són les 3:39 del matí i amb llàgrines als ulls et llegeixo…gràcies per les teves paraules….la soletat del postpart, mai vaig pensar que la sentiria…

    1. Laia Casadevall

      Una abraçada bonica❤️

Leave a Reply